การรำคู่

 การรำคู่  คือ การรำที่ใช้ผู้แสดง ๒ คน ลักษณะการรำคู่มี ๒ ประเภท คือ การรำคู่เชิงศิลปะการต่อสู้ และการรำคู่ชุดสวยงาม

         ๑. การรำคู่เชิงศิลปะการต่อสู้  เป็นการรำที่ไม่มีบทร้อง  ผู้รำทั้งคู่ต้องมีท่ารำที่สัมพันธ์กันอย่างดี  ในเชิงศิลปะการต่อสู้ที่หวาดเสียวกับความสวยงามในทางนาฏศิลป์  เป็นการอวดลีลาท่ารำเพราะการต่อสู้มีทั้งรุกและรับ  ผู้แสดงทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันด้วยลีลาคนละแบบ  ดังนั้นผู้แสดงจึงต้องฝึกทั้งสองอย่างในเวลาเดียวกัน  มักใช้แสดงสลับฉากหรือในโอกาสต่างๆ ตามความเหมาะสม  ได้แก่  รำกระบี่กระบอง  รำดาบสองมือ  รำทวน  รำโล่  รำดาบ  รำกริช  เป็นต้น

         ๒. การรำคู่ชุดสวยงาม  คนมักนิยมดูกันมากเพราะเป็นร่ายรำตามบทร้อง  หรือที่เรียกว่า  "การรำใช้บท"  หรือ  "รำทำบท"  หมายถึง  การใช้ลีลาท่ารำตามบทที่วางไว้  ทำให้ท่ารำมีความหมายตามบท  ในการแสดงรำคู่นี้ผู้แสดงจะรำคนละบทลีลาท่ารำจะแตกต่างกัน  มุ่งเน้นแสดงลีลาการร่ายรำอย่างสวยงามตลอดทั้งชุด  เช่น  รำรจนาเสี่ยงพวงมาลัย  รำหนุมานจับสุพรรณมัจฉา  รำพระลอตามไก่   พระรามตามกวาง  หนุมานจับนางเบญจกาย  เมขลารามสูร  ทุษยันต์ตามกวาง  รถเสนจับม้า  รำประเลง  รำกิ่งไม้เงินทอง  เป็นต้น

         รำดาบสองมือ เป็นศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวของไทยมาแต่โบราณ  ผู้ใช้ดาบเป็นอาวุธต้องมีความชำนาญในการใช้ดาบของตนฟาดฟันคู่ต่อสู้  และรับรองป้องกันอาวุธจากฝ่ายศัตรูด้วยความคล่องแคล่วว่องไว  ประเพณีการต่อสู้ด้วยอาวุธต่างๆ นี้  ก่อนที่จะต่อสู้จะต้องรำไหว้ครูด้วยลีลาสง่างามตามเอกลักษณ์เฉพาะของแต่ละคน  ต่อจากนั้นจึงเริ่มต่อสู้กันอย่างจริงจัง